Peter Borger

Dr Molecular Biology

PB (Msc Biologie, PhD Medische Wetenschappen) is een Nederlandse moleculair bioloog, wetenschappelijk schrijver & auteur. Hij heeft voor meerdere wetenschappelijke instellingen gewerkt, waaronder de Universiteit van Groningen (Nederland), de Universiteit van Sydney (Australië), de Universiteit van Bazel (Zwitserland), en de Universiteit van Zurich (Zwitserland). Als expert in moleculair en genoom biologie omtrent genexpressie en signaaltransductienetwerk, heeft PB meer dan 70 artikelen gepubliceerd in toonaangevende tijdschriften, waaronder de New England J. Medical Journal. PB werkt aan het niet-proteïne codering gedeelte van het genoom en dit deel is betrokken bij het genereren van variatie in de gen regulerende programmering. Hij is de hypothese aan het beoordelen dat transponeerbare elementen de voorlopers zijn van retrovirussen . Hij is de auteur van de internationale bestseller “Darwin Revisited or how to understand biology in the 21^st century” en hij is een bestuurslid van de ICLSS, een internationaal consortium van levenswetenschappen welke nauwgezet de wetenschap achter de coronamaatregelen volgt.

As je daadwerkelijk een vaccin nodig hebt, is het belangrijk om te weten hoe deze werkt en wat de mogelijke bijwerkingen kunnen zijn. PB zal het kort hebben over het mechanisme van actie van DNA-, RNA- en op proteïne gebaseerde vaccines, welke momenteel toegepast worden op een groot deel van de bevolking. Hij zal ook de mogelijke bijwerkingen benoemen, welke mogelijk een relatie hebben tot minder goed onderzochte moleculaire mechanismen. Doordat DNA-vaccines in staat zijn te integreren in het DNA, kan het niet worden uitgesloten dat DNA vaccines lange termijn bijwerkingen hebben doordat deze onbedoeld het gen en/of het gen regulerend netwerk verstoren. Ook al is dit al meerdere tientallen jaren bekend, mist hoe vaak dit voorkomt in de literatuur. Hetzelfde geldt voor de RNA vaccines. Ook al hebben alle cellen de potentie om reverse transcriptase en endonuclease van zogenoemde endogene retrovirussen ui te drukken, wordt er in de literatuur de vraag of RNA vaccines wel of niet omgekeerd kunnen worden getranscribeerd en geïntegreerd in ons DNA niet gesteld. De goed onderzochte op proteïne gebaseerde vaccins kunnen niet in het DNA integreren en de lange termijn bijwerkingen gebaseerd op mutagene eigenschappen kunnen daarmee worden uitgesloten.